Πιεση

Το άθροισμα των δυνάμεων που επενεργούν κάθετα στην επιφάνεια κάποιου σώματος. / Η άσκηση, η εφαρμογή μιας δύναμης επάνω σε μια επιφάνεια, σε ένα αντικείμενο. / Ο εξαναγκασμός κάποιου να κάνει ή να δεχτεί κάτι. / Ενέργεια που φέρνει κάποιον σε δύσκολη θέση, που δημιουργεί δυσχέρειες, στενοχώρια, άγχος κτλ.

L του Μπάμπη Μακρίδη 
Τρίτη 6/11

Μελόδραμα; του Νίκου Παναγιωτόπουλου
Τετάρτη 7/11

Υπάρχουν δύο βασικά συμβάντα στη ζωή των ηρώων των δύο ταινιών που προκαλούν την πίεση. Στην περίπτωση του Βογιατζή στο Μελόδραμα; είναι η επιστροφή σε μια αφιλόξενη και άγνωστη πατρίδα λόγω της ασθένειας της μητέρας του. Στην περίπτωση του Σερβετάλη είναι η ανακάλυψη μιας νέας πατρίδας (ο κόσμος των μοτοσικλετιστών) λόγω της απώλειας εργασίας (στον κόσμο των αυτοκινήτων). Και οι δυο ήρωες προσπαθούν να προσαρμοστούν σε μια νέα ζωή. Προσπαθούν να μάθουν εξ αρχής ένα νέο κώδικα λειτουργίας και συμπεριφοράς. Και οι δυο αναρωτιούνται πάνω στην ταυτότητά τους. Υπάρχει κάτι κοινό στον τρόπο που ασκείται η πίεση στις δυο ταινίες. Γίνεται με τρόπο ύπουλο και διαβρωτικό. Ο Παναγιωτόπουλος και ο Μακρίδης παίρνουν απόσταση από όσα συμβαίνουν. Μια απόσταση που τους επιτρέπει να κοιτάξουν από μακριά όχι με ψυχρότητα, αλλά με ειρωνεία και με τρυφερότητα. Ένα θλιμμένο χιούμορ ποτίζει διαρκώς την κινηματογράφηση. Και οι δυο αφήνουν τη διάρκεια και τους χώρους να μιλήσουν, να επιβληθούν στα πρόσωπα. Στέκονται απέναντι χωρίς ποτέ να κρύβονται. Ούτε η κάμερα ούτε οι ηθοποιοί προσποιούνται την αληθοφάνεια. Το σινεμά είναι εκεί πάντα παρόν και κοιτάει. Καμιά προσπάθεια ρεαλισμού. Είμαστε μέσα σε μια κινηματογραφική ταινία. Ένα κλειστό κύκλωμα. Ο κινηματογράφος δεν είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο και η πίεση είναι όπως πάντα υπαρξιακή. Ο θάνατος στοιχειώνει από το πρώτο πλάνο και τις δυο ταινίες και ο κινηματογράφος κάνει την δουλειά που ξέρει καλύτερα απ’ όλους να κάνει. Να φιλμάρει την πορεία μας προς αυτόν.