Θραυση

Η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του θραύω. / κάνω ~: α. για κπ. ή για κτ. που είναι πολύ αποτελεσματικός, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. β. για κτ. βλαβερό που έχει πολύ μεγάλη εξάπλωση. / επίσης, καταστροφή, σπάσιμο.

Μανία του Γιώργου Πανουσόπουλου
Σάββατο 10/11

Στρέλλα του Πάνου Κούτρα  
Κυριακή 11/11

Παράξενος ο ορισμός της θραύσης. Ταυτόχρονα καταστροφή και επιτυχία. Ακριβώς όπως αυτό που συμβαίνει στα δυο αυτά πορτρέτα γυναικών που ξεπερνούν τα όρια. Δυο γυναίκες που θρυμματίζονται και κάνουν θραύση ταυτόχρονα. Η πρώτη, η Αλεξάνδρα της Μανίας, είναι ο ορισμός της κανονικότητας. Όλα στη ζωή της είναι σε τάξη. Μέχρι τη στιγμή που θα έρθει σε επαφή με έναν άλλο εαυτό της που η φύση προκαλεί. Εκεί θα σπάσει όχι για να καταστραφεί αλλά για να αναδυθεί αυτό που πάντα υπήρχε μέσα της. Αντίστοιχα, η Στρέλλα θα προκαλέσει τους θεούς με την πράξη της. Θα γίνει χίλια κομμάτια για έναν έρωτα που ξεπερνάει κάθε όριο. Και οι δυο ταινίες κάνουν αναφορές στην αρχαιότητα, είτε σαν μια αναφορά στην ύβρη και στις τραγικές (η Σοφοκλής, η Ευριπίδης και η Αισχύλος όπως λέει η Μπέτυ) στη Στρέλλα, είτε μέσα από την άμεση αναφορά στον θεό Πάνα, στην περίπτωση της Μανίας. Γιατί και οι δυο ταινίες αγγίζουν θέματα αρχέτυπα. Καταλύτης για το πέρασμα αυτού του ορίου και στις δυο ταινίες είναι ο αντίθετος πόλος, ένας άντρας. Ένας καταλύτης που όμως θα παρασυρθεί και αυτός στη θραύση των δυο ηρωίδων, μιας και οι δυο ταινίες πάλλονται από τον έκρυθμο ψυχισμό τους. Το σπάσιμο των ορίων και στις δυο περιπτώσεις έχει αισιόδοξη κατάληξη. Μια κατάληξη που μοιάζει με την αναζήτηση μιας ουτοπίας. Πραγματικές ή φανταστικές, αυτές οι ουτοπίες δεν μπορεί παρά να είναι ο μοναδικός στόχος.